หน้า 94 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 460 / 2

ประโคม - พระอัมพปทุアップอาแปลภาค ๑ หน้า 152 5. พาล วรรณา ๑. เรื่องบูรบุคนใดคนหนึ่ง [๔๕๕] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารถพระเจ้า-ปสนทิ โกศลและบูรบุคนใดคนหนึ่ง ตรัสพระธรร

เนื้อหาพูดถึงเหตุการณ์ในพระอัมพปทุ ซึ่งพระอาจารย์ได้ตรัสธรรมแก่พระเจ้าโกศลเกี่ยวกับผลแห่งการทำทานและความรักที่มีต่อกัน โดยมีการยกตัวอย่างของพระราชาที่ประทับในพระนครและการมีส่วนร่วมของบูรบุคคลในกิจกรรม

ประโยค = พระอัมปวิฒฺกุฎีแปลก ภาค 1 - หน้า 153 จันทร์เพ็ญเข้าไปสู่วิถึมเมฆ. ท้าวเธอ ทรงมีพระหลักปฏิพัทธ์ในหญิงนั้น เป็นประหนึ่งว่า ถึงอาการพลัดตกจากคอช้าง ทรงรีบกระทำประทินิยมพระครองแล้ว เสด็จนั่งสู่อ

ในบทนี้ มีการพูดถึงพระราชาที่ทรงมีพระหลักปฏิพัทธ์ในหญิงในปราสาท และพระราชาได้สั่งให้อำมาตย์ไปตรวจสอบความถูกต้องเกี่ยวกับสถานะของหญิงนั้น ผลปรากฏว่าหญิงมีสามี ทำให้เกิดการสนทนาระหว่างพระราชากับอำมาตย์

ประโยค- พระอิ่มบัณฑิตภูมิใจแปล ภาค ๓- หน้า 156 จงให้ส่วนบุญนั้นแก่เรา" จึงกล่าวว่า "เราให้ นาย" เมื่อพระยา นาค กล่าวแล้วก็ว่า "ท่านนองให้," ก็กล่าว (ยิ้นคำ) ว่า "เราให้ นาย." พระยานาวับนั้น ให้ส่วนบุญ

ในหน้าที่ 156 ของพระอิ่มบัณฑิตได้กล่าวถึงการให้ส่วนบุญที่เกิดขึ้นระหว่างพระยา นาคและพระราชา โดยที่พระยา นาคได้กล่าวว่า 'เราให้' เมื่อพระราชาได้ร้องขอสิ่งของต่างๆ และให้ความสำคัญกับการทำตามรับสั่งของพร

ประโยค๒ - พระพุทธปฏิรูปฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 159 ปุโรหิตนี้ เมือจะให้จับปากชาตินิดหน่อย ๆ ให้ได้ชิด ละ ๑๐๐ อย่างนี้ คือ ช้าง ๑๐๐ ม้า ๑๐๐ โคอูสะ ๑๐๐ เม็ด แพะ ๑๐๐ และ ๑๐๐ ไก่ ๑๐๐ สุกร ๑๐๐ เด็กชาย ๑๐๐ เด

ในบทนี้มีการกล่าวถึงการจับสัตว์ต่างๆ เช่น ช้าง ม้า โค และอื่นๆ เพื่อประโยชน์ส่วนรวม และการที่พระราชาทรงเห็นว่าสัตว์เหล่านี้คือทรัพย์สมบัติและควรคุ้มครองร่วมกัน นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงสัตว์ที่ถูกเชื่อม

ประโยค – พระธัมมปฏิญาณ ภาค ๑ – หน้า 163 อีกคนหนึ่ง กล่าวอย่างนี้ว่า "พวกเราจับรีโภคภัณฑ์ข้าวสาร แห่งข้าวสารกลิ่นหอมที่เก็บไว้ ๑ ปี ด้วยรสเลิศต่าง ๆ เที่ยวไป." อีกคนหนึ่ง กล่าวอย่างนี้ว่า "พวกเราจำให้

เนื้อหาในบทนี้เล่าถึงการสนทนาของผู้คนที่วิพากษ์วิจารณ์การกระทำต่าง ๆ ของเศรษฐีบูร ที่ใช้ทรัพย์สินเพื่อตอบสนองความต้องการทางเพศ และผลกรรมที่ตามมาจากการกระทำเหล่านั้น ปัญหาทางศีลธรรมและสังคมถูกชี้ให้เห็

ประโยค - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 164 พระศาสดา เมื่อจะทรงแสดงคาถาที่สัตว์วนรนั่น กล่าวไม่เต็ม ทำให้เต็ม จึงตรัสอย่างนี้ว่า :- "เรา ทั้งหลายเหล่าใด เมื่อโศกะทั้งหลาย มีอยู่ ไม่ได้อวยทาน ไม่ไ

ในบทนี้ พระศาสดาได้ตรัสสอนเกี่ยวกับการทำบุญ และกรรมที่มนุษย์ได้กระทำ โดยจะอธิบายว่าการมีชีวิตอยู่ซ้ำซ้อนคืออะไร และการทำบาปส่งผลต่อชีวิตอย่างไร การใช้เสียงแห่งคำสอนนี้เพื่อสร้างความเข้าใจในธรรมได้เป็น

ประโยค-พระธรรมปูชฌาย์พูดเท็จฉาแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 165 ตนละคา เมื่อไม่อาจจะกล่าวได้ กล่าวตนละอธิษฐานเท่านั้น แล้วเข้า ไปสู่โลกภูมิขึ้นแล้วเอิก ด้วยประกาศะนี้เลย." ได้ยินว่า จำดินแต่ดาวแห่งเสียงนั้น

ในเนื้อหาได้กล่าวถึงการที่พระธรรมปูชฌาย์พูดถึงการทำดีและผลของมันในโลกภูมิ โดยเน้นที่ความสำคัญของการทรงสัตย์และการนำจิตใจไปเพื่อการทำดี แม้จะมีทุกข์มากมาย ก็ยังคงต้องรักษาความดี ความศรัทธา และการกระทำท

ประโยค - พระ presses ถูกฉบับแรกแปลภาค ๑ - หน้า ที่ 166 "ราศีของคนบางคนอ่อนโยมเป็นเวลานาน, โชคชะตาของคนบางคนเป็นของไกล, ส่วนสารของคนพาลอ่อนเป็นสาคราว" เมื่อจะทรงแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า :- "ราศีขอ

เนื้อหานี้เกี่ยวกับการวิเคราะห์ราศีและโชคชะตาของคน โดยเฉพาะการดำเนินชีวิตที่เกี่ยวข้องกับความอ่อนแอและความสำเร็จ โดยอธิบายถึงการที่บางคนมีโชคชะตาที่ดีหรือไม่ดี และผลกระทบจากการดำเนินชีวิตในหลากหลายสถา

ประโยค- พระอิฐมปัฏฐุบัติออกแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 169 กุมารนี้ เมือพระบิดาสวรรคดแล้ว ได้รับราชสมบัติ (สมพระ ประสงค์) ทรงคิดเห็น "เราได้รับราชสมบัติด้วยอานิสงส์ของเทวา เราจักทำพีแก่เทวดานั้น" จึงสอดึกเ

ในบทความนี้กล่าวถึงเหตุการณ์หลังจากการเสด็จสวรรคตของพระบิดา ที่พระกุมารได้รับราชสมบัติและการตัดสินใจทำพิธีถวายแด่เทวดา พร้อมกับการวิเคราะห์การทำงานในอำนาจของพระราชา และบทบาทของเทวดาในผลกระทบของสิ่งใหม

ประชโญค - พระจังปทัฬตอภกแปล ภาค ๑ หน้า 172 อย่างนั้น.." เทวดากล่าวพระเทวีเมื่อว่า "อย่างนั้นนะ พระเทวี ผู้อธิษฐาน อย่างนั้น พระเทวีผู้เจริญ" แล้วบูชาเหมือนอย่างนั้น พระเทวีมินตราสถ อยู่ ทั้งงพระกันสน

ในบทความนี้มีการสนทนาระหว่างพระราชาและพระเทวี เกี่ยวกับความทุกข์และกรรมที่เกิดจากการกระทำในอดีต โดยพระเทวีได้พูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับหญิงมั่นในอดีต และความทุกข์ที่เกิดจากการกระทำ กรรมที่เป็นผลสะท

ประโยค๓ - พระถังมปิฏกฉบับแปล ภาค ๑ หน้า 177 กิญจนั้น กล่าวว่า "ท่านทั้งหลาย จงดูกรมงคลพระเถระ, พระเถระ อาศัยเหตุสู้น้ำ จึงกล่าวว่าเราอย่างนี้" โกรธแล้ว ในวันรุ่งขึ้น ไม่เข้าไปเคารพท่านพระเถระ พระเถระ

ในบทนี้ พระเถระได้แสดงออกถึงความรู้สึกและประสบการณ์หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับกิญจู ท่านกล่าวถึงการไม่ผาสุกและการตอบสนองที่เกิดขึ้นในหมู่ลูกศิษย์และอุปัชฌาย์ รวมถึงการจัดเตรียมอาหารในช่วงเวลาที่มีป

ประโยค - พระธรรมปัทถุถวายแปล ภาค ๑ - หน้า 189 [ผู้รู้สึกตัวว่าโยงเอื้อเป็นบัณฑิตได้] พระสตนา เมื่ออะทรงแสดงธรรมแก่เขา จึงรวบพระสตนา นี้ว่า :- "บุคคลใดโง่ ย่อมสำคัญความที่ตนเป็นคน โง่ บุคคลนั้นจะเป็นบั

ในพระธรรมปัทถุ ได้กล่าวถึงความสำคัญของการรู้จักตัวเองและการศึกษาธรรมะ บุคคลที่หลงคิดว่าตนเองเป็นบัณฑิตทั้งที่เป็นคนโง่ ย่อมไม่สามารถพัฒนาตนได้ แต่การรู้จักตัวเองว่าตนโง่ และมีความตั้งใจเรียนรู้จากผู้อ

เหมือนอย่างพวกนี้น่าเรานั้นเห็นเหมือนกัน." [คุณโง่ทำกรรมลามก] กิษฏูหลายรูป กราบุปการะทำกาลของสัปปุรณะนั้นแค่ พระผู้พระภาคเจ้า ทูลถามว่า "คติของสัปปุรณะนั้น เป็นอย่างไร ? เพราะเหตุไรเล่า ? เขาจึงถึงควา

ในตอนนี้ พระผู้พระภาคเจ้าทรงถามเกี่ยวกับคติของสัปปุรณะที่เกี่ยวกับโรคเรื้อนและการกระทำกรรมในชีวิต ทรงพยากรณ์ว่าผลกรรมจะส่งผลถึงชีวิตในโลกหน้า สรุปว่าความรู้ในกรรมและผลกรรมมีความสำคัญต่อการดำเนินชีวิตอ

ประโยค-พระจันทร์ทัศนีแปล ภาค ๑ หน้า 201 ของชาวนั่นแล้วก็จักจับชาวนั่น, เว้นเราเสีย คนอื่นซื่อว่าเป็น พยานของชาวนั่นจักไม่มี; แม้อุปปรัชญาแห่งโสดาปัตติผลมรรต ของ หวานนั่นก็ค่อย ๆ ไปขึ้นนี้หย่อมครร." ฝ่

บทความนี้ศึกษาการสนทนาระหว่างพระศาดาและอานนทเกะ ณ ที่ทุ่งเศรษฐี และถูกนำเสนอในลักษณะที่แสดงถึงความหมายและการตีความเชิงปรัชญาเกี่ยวกับการดำรงชีวิตและการเลือกทางของชาวนา ที่ยังคงมุ่งมั่นแม้เผชิญความลำบา

ประโยค- พระอุปฺปภาพภูมิฉบับแปล ภาค ๑ หน้า 202 เหล่านั้น ไปตามแนวรอยเท้าขององค์จวนั้น เห็นที่แห่งจงทรัพย์ที่ชาวนาเก็บเอาไว้ คุ้มฝูงออแจากแล้ว ถือเอาจงทรัพย์ คุ้มความว่า "แกปล้นร้อนแล้ว ที่เขาโปรยไปในเข

บทความนี้พูดถึงเหตุการณ์ที่ชาวนาได้รับการจับกุมและถูกกล่าวหาโดยราชบูรณ ว่ามีการปล้น ราชาได้ยินคำกล่าวของชาวนาที่อ้างถึงพระศดาด สุดท้ายพระราชาทรงมีพระบรมราชโองการสั่งให้ชาวนานั้นไปพิสูจน์ความจริง และชี

ประโยค - พระธรรมปฏิรูปแห่งอิสลามภา- หน้า 204 [แก้ความ] บรรดาบานเหล่านั้น สองบานว่า ความว่า บุคคล กระทำกรรมใด คืออาจสามารถให้คิดในอาณาจักรทั้งหลายมีร้อนเป็นต้น ได้แก้ มักถูกเป็นกันไว้ เมื่อดามะสังก ถ

ในบทความนี้พูดถึงผลของกรรมที่บุคคลกระทำ รวมถึงการสำนึกผิดและการร้องไห้เพื่อขออโหสิกรรม ซึ่งทำให้ผู้ปฏิบัติธรรมสามารถบรรลุผลในด้านต่าง ๆ เช่น โสดาปฏิผล ในการเทศนานั้นมีการประชุมของอุบาสกและภิกษุที่มารว

ประโยค - พระอุปัชฌาย์ ภาค ๑ - หน้า ป 206 [นายมาลาการบูชาพระศาสดาด้วยดอกไม้] ครั้งนั้น นายมาลาการเห็นภาพพระผู้มีพระภาค เช่นกับ ด้วยรัตนะอั้งมีค้าและทองอั้งมีค่า และพระสรีระซึ่งประดับแล้ว ด้วยหมู่รูปสัญ

ในหน้า 206 ของหนังสือ พระอุปัชฌาย์ ภาค ๑ นายมาลาการได้เห็นพระศาสดาในรูปแบบที่สวยงามและพิจารณาทำการบูชาด้วยดอกไม้ที่มีค่าหลายชนิด เขาคิดถึงการบูชาและความสำคัญของการทำบุญเพื่อประโยชน์ของตนและการเกื้อกูล

ประโยค๑ - พระอิ่มปทุฏฐิโกแปลภาค ๑ - หน้า 211 ของบุคคลผู้มีคุณทั้งหลาย ย่อมประพฤติตรัสะนี้ (คือออเสียว) แผ่นดอกไม้ ๔ แผ่นได้ตั้งอยู่ในทิศทั้ง ๔ แล้ว มหาชนแวดล้อมพระ ศาสดาแล้ว พระราชาทรงอภิกขามสูงสุด ม

เนื้อหาเกี่ยวกับการสนทนาของพระพุทธเจ้ากับมหาชนซึ่งรวมถึงพระราชาและนายมหาวามการ ที่พูดถึงการบูชาและการให้กับพระศาสดา รวมถึงการสนทนาเกี่ยวกับกรรม ความดีและการเห็นคุณค่าของการทำบุญ ไม่ควรดูถูกกรรมในปริมา

ประโยค- พระธรรมปฐมคำแปล ภาค ๑ - หน้า 212 แล้ว ก็นายมาลาการนี้ได้สะชีวิตกระทำบูชาเราแล้ว, เขายังจิตให้เลื่อมใสในเราด้วยอาการอย่างนี้ จักไม่ไปสู่นุติ สุดสุดนัก ดังนี้แล้ว ครับว่า :- "นายมาลาการ จัดดำรงอ

ในพระธรรมปฐม เล่าถึงนายมาลาการที่ทำบูชาให้กับพระพุทธเจ้า และผลของการกระทำที่ทำให้เกิดความเลื่อมใส ทำให้เข้าใจว่า กรรมที่ทำส่งผลต่อชีวิตทั้งในปัจจุบันและอนาคต โดยนายมาลาการจะเป็นพระปัจเจกพุทธะในอนาคต ผ

ประโยค๒ - พระฐัมปป์ทัฐจุลจิราภิบาล ๑ - หน้า ที่ 213 เห็นปานนั้น อันบุคคลควรระทําแท้ เมื่อจะทรงสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า :- "บุคคลทำกรรมดีแล้ว ย่อมไม่ด้อยคอยใน ภายหลัง เป็นผู้อิ่ม มีใจ ย่อมสะว

ในข้อความนี้มีการกล่าวถึงการทำกรรมดีและผลที่ตามมาของการกระทำดังกล่าว โดยบอกว่า บุคคลที่ทำกรรมดีจะไม่ด้อยค่าลงไปในอนาคต และเป็นผู้ที่มีความสุข นอกจากนี้ ยังเน้นถึงการอธิษฐานที่มั่นคง และการมีสุขในชีวิต